Karabatak Koz

VERSE 1

Yok olabilirsin dar bi’ sokakta
Bu şehir gibiyiz harbi kadavra
İyi dinle var bi’ ton anlam
Oturur taşlar sanki zamanla
Gemiler değil, yandı limanlar
Suyun altında kaldı planlar
Bi’ çıkış yolu vardır inansan
Ölü insanlar-canlı silahlar!
(YA! YA!) Her biri bir düş kuruyor
Ama her günü bir suç
Kin yutmuş, derdini kusmuş
Kafalar var içi dağ gibi puslu
Kim güçlü? Hangisi suçlu?
Aramam daha sardı bi’ kuşku
Gerçek ne? Hangisi kurgu?
Her dakika farklı bir duygu…

Nakaratx2

Gel benimle, benimle
Her şey yerli yerinde
Bu sefer yenilmem
Bütün kozlar elimde
O günler, hüzünler
Hepsi geride
Gel benimle, benimle, benimle (YA!)

VERSE 2

İçimde sahte bi’ kin var
Hayat oldu zihnime zindan
Kaybettim denedim bir daha
Ama beni çekiyordu sanki bu girdap
Karanlık her yer, zemheri
Yanardı feleğin çemberi
Geçtim içinden tertemiz
Yere gelmez artık sırtımız!
Kendime soruyorum her gün bunu gene cevabı bilsem de
İstemiyorum ama artık seni genelde üzsem de
Kafamda milyon soru var, ne yazar hepsini silsem de?
Hissedebiliyorum artık zaferin nefesini ensemde!

Nakaratx2

Gel benimle, benimle
Her şey yerli yerinde
Bu sefer yenilmem
Bütün kozlar elimde
O günler, hüzünler
Hepsi geride
Gel benimle, benimle, benimle (YA!)